Ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί

Άρθρο του Γιάννη Χαλκιαδάκη, μέλους της Ριζοσπαστικής Παρέμβασης δικαστικών επιμελητών

Πάνω από 20 χρόνια, η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ δικαστικών επιμελητών, γέννημα θρέμμα της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής αριστερής αναζήτησης στον κρίσιμο αυτό κλάδο της αστικής δικαιοσύνης (δικαστικής εξουσίας καλύτερα), προσπαθεί να σηκώσει το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης του δικαίου είσπραξης χρεών. Το 1995 κάνουν την εμφάνισή τους (στη Ελλάδα και αλλού) οι πρώτες εισπρακτικές εταιρείες οι οποίες με διαπομπεύσεις, εκβιασμούς, τρομοκρατία και μερικές φορές με ωμή βία, προσπαθούσαν να εισπράξουν χωρίς κανένα νομικό πλαίσιο και καμιά νομιμότητα, από τους οφειλέτες κυρίως τραπεζών, τα χρεωστούμενα.

Μετά την «θεσμική» αποτυχία των εισπρακτικών εταιρειών στην είσπραξη των χρεών… συναντιούνται οι υπουργοί οικονομικών, των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών στην Ρωσία, όπου διαπιστώνουν την αδυναμία είσπραξης οφειλών, στα μεγέθη που το κεφάλαιο προσδοκούσε, και αποφασίζουν την δημιουργία του παγκόσμιου σώματος εκτέλεσης, με την σύνταξη αρχικά από το συμβούλιο της Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ., και την διεθνή τράπεζα, του παγκόσμιου κώδικα εκτέλεσης (ενός δηλαδή πιο χαλαρού νομικά πλαισίου στην είσπραξη των οφειλών, από την άποψη των δικαιωμάτων των πολιτών – οφειλετών) και στην συνέχεια της εναρμόνισης του συγκεκριμένου «δικαίου» σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες.

Έτσι φτιάχνεται αρχικά η Ευρωπαϊκή διαταγή πληρωμής και ο Ευρωπαϊκός εκτελεστός τίτλος, για να μπορούν να εισπράττονται ευκολότερα και με λιγότερη γραφειοκρατία οι απαιτήσεις, ανάμεσα σε επιχειρήσεις που λειτουργούν σε διαφορετικές χώρες με διαφορετικά δίκαια. Αυτό φυσικά από μόνο του δεν είναι αρνητικό, αφού ακολουθείται η νόμιμη διαδικασία μέσω των θεσμικών οργάνων κάθε Ευρωπαϊκής χώρας.

Αναφέρεται προκειμένου να γίνει ευκολότερα κατανοητή η λογική του κεφαλαίου, της ΕΚΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Μικρά μικρά τα βήματα για τις μεγάλες επερχόμενες αντιλαϊκές και αντιδημοκρατικές αλλαγές, διανθισμένα με μια απλούστευση και βελτίωση μιας γραφειοκρατικής πρότερης διαδικασίας για να αποκτήσει η πρόταση, την αποδοχή από πάντα πρόθυμους τεχνοκράτες εκσυγχρονιστές και στην συνέχεια τους πολίτες.

Βασικό πυλώνα στο σκεπτικό του χρηματιστικού κεφαλαίου για την παγκοσμιοποίηση του κώδικα εκτέλεσης (δηλαδή είσπραξης με λιγότερα δικαιώματα για τον οφειλέτη) αποτελεί η e-justice, δηλαδή η «ηλεκτρονική δικαιοσύνη». Επίσης για να μπορέσει να λειτουργήσει υπέρ του κεφαλαίου η διαδικασία, χρειάζεται να χαλαρώσει και σε Εθνικό επίπεδο το νομικό πλαίσιο.

Στη χώρα μας η ισχύουσα μέχρι την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ νομοθεσία, αν και αστική, ευνοούσε σε ένα βαθμό τον οφειλέτη, παρέχοντας του αρκετές δυνατότητες άμυνας και ένδικων μέσων, δίνοντας του αρκετές δυνατότητες να σώσει την περιουσία του που κινδύνευε από τους δανειστές . Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ, από την μεταπολίτευση μέχρι πρόσφατα, φοβούμενες το πολιτικό κόστος, δεν τόλμησαν να αλλάξουν ούτε μια τελεία από την πολιτική δικονομία (αν και το επιχείρησαν πολλές φορές) αφού τόσο εμείς, όσο οι υπόλοιποι νομικοί κλάδοι αλλά και η κοινωνία, τους εμπόδισαν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, είναι «η ελπίδα του λαού», δεν φοβάται πολιτικά κόστη και έτσι τροποποίησε τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Τον έφερε στα μέτρα των τραπεζιτών και των διεθνών funds, καταργώντας δικαιώματα και αυξάνοντας υπέρογκα το κόστος της διαδικασίας σε βάρος των πολιτών που έχουν την ατυχία να οφείλουν. Αν και πλέον οι περισσότεροι είμαστε οφειλέτες.

Τα βασικότερα δικαιώματα που κατάργησαν, είναι η φυσική ενημέρωση των οφειλετών από το αρμόδιο όργανο για την πορεία της διαδικασίας, (η ενημέρωση του οφειλέτη πλέον θα γίνεται μέσω μιας ιστοσελίδας!) η δυνατότητα που είχε ο οφειλέτης να καθυστερήσει την διαδικασία πλειστηριασμού στην προσπάθειά του να σώσει την περιουσία του (τώρα θα ολοκληρώνεται σε 7 μήνες !), η κατάλυση κάθε δικαιώματος οικιακού ασύλου, αφού προκειμένου «το κοράκι» που θα θελήσει να αγοράσει την κατοικία ενός οφειλέτη ή η τεχνική υπηρεσία της τράπεζας που θα θέλει να επιμετρήσει για να δει αν την συμφέρει να χτυπήσει στον πλειστηριασμό, θα εισέρχεται στον κατασχεμένο χώρο με τον δικαστικό επιμελητή που εν προκειμένω, από δημόσιο λειτουργό ο ΣΥΡΙΖΑ τον μετασχηματίζει σε τραπεζικό γενίτσαρο.

Η ουσιαστική κατάργηση της αρχής της δημοσιότητας κατά τον πλειστηριασμό, αφού δεν θα μπορούν όλοι να λαμβάνουν μέρος σε αυτόν, την στιγμή που θα πρέπει να έχουν ειδικό διαδικτυακό κωδικό. Η απαλλοτρίωση της περιουσίας του λαού από οικονομικά ισχυρούς διεθνείς καπιταλιστές αφού οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί κατά τα οριζόμενα θα είναι διεθνείς. Ενώ, αν για οποιονδήποτε λόγο ο πλειστηριασμός δεν γίνει την ορισμένη ημέρα, την νέα ημερομηνία διεξαγωγής του, ο οφειλέτης θα την μαθαίνει μυρίζοντας τα δάχτυλά του, πάλι μέσα από μια ιστοσελίδα. Οι πάντες λοιπόν θα πρέπει να συντονιστούν στο διαδίκτυο. Τόσο ο παππούς εγγυητής στο χωριό, όσο και η γιαγιά οφειλέτρια (για χάρη του εγγονιού) στην πόλη.

Η e-justice όμως δεν σταματά εδώ. Συνεχίζει και στους πλειστηριασμούς. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται από την μία πως αναγκάζεται να προχωρήσει στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς λόγω των ματαιώσεων που γίνονται στα Ειρηνοδικεία από το κίνημα και τις συλλογικότητες και από την άλλη πως είναι στα προ απαιτούμενα του 3^ου μνημονίου.

Όμως και μόνο αυτό το δεύτερο, είναι αρκετό για να μας κάνει να βρισκόμαστε απέναντι. Είναι αυτονόητο…ότι θέλουν και απεργάζονται οι …«Θεσμοί», αποκλείεται να είναι υπέρ των πολιτών.

Οι γραφειοκρατικές ηγεσίες των ενώσεων της λεγόμενης «νομικής οικογένειας» δείχνουν να αδιαφορούν πλήρως για την καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών – οφειλετών, η οποία θα προκύψει από την εφαρμογή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Αρχικά η καταπάτηση της αρχής της δημοσιότητας στους πλειστηριασμούς είναι μείζον θέμα. Επιπλέον χιλιάδες ανακοπές θα γεμίζουν τα δικαστηριακά πινάκια, ενώ με αδιαφανή πρακτικά διαδικασία, η λαϊκή ιδιοκτησία θα αλλάξει χέρια.

Το νομοσχέδιο είναι έτοιμο και δυστυχώς οι ηγεσίες των εμπλεκομένων κλάδων έχουν συμφωνήσει σε όλα με κυβέρνηση και θεσμούς (για να σώσουν τα δικαιώματα τους ή και να αυξήσουν τα εισοδήματά τους, αδιαφορώντας για την τεράστια ζημιά που θα προκληθεί στην ζωή των εργαζομένων, που πλέον είναι τα υποζύγια της κρίσης, αλλά και στην Δημοκρατική λειτουργία της Δικαιοσύνης, κομμάτι της οποίας είναι και η συγκεκριμένη διαδικασία).

Οι συμβολαιογράφοι για παράδειγμα, ισχυρίζονται, ότι τάχα, το διευθυντήριο της Ε.Ε και το κουαρτέτο των «θεσμών», με την αγαστή συμφωνία της κυβέρνησης, είναι πρόθυμοι αν διαφωνήσουν οι ίδιοι, να βάλουν αρμόδιους για την διεξαγωγή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, ακόμη και ιδιώτες (λογιστές) ή δημόσιους υπαλλήλους (εργαζόμενους στις Δ.Ο.Υ).

Περιγράφοντας την διαδικασία των κατασχέσεων, στην οποία πριν λίγους μήνες, οι «Θεσμοί» επέβαλαν ιδιώτες εκτιμητές μηχανικούς αυξάνοντας υπέρογκα τα έξοδα που τελικά πληρώνει ο οφειλέτης, για μια ενέργεια που πριν, γινόταν εντελώς δωρεάν από τον θεσμό – δικαστικό επιμελητή.

Οι Συμβολαιογράφοι λοιπόν πρότειναν…να χρηματοδοτήσει ο κλάδος τους την σχετική ηλεκτρονική πλατφόρμα, προκειμένου να την διαχειρίζονται οι ίδιοι, και να εξασφαλίσουν έτσι την εργασιακή τους ύλη. Όμως η Συντονιστική Επιτροπή των Συλλόγων τους γνωρίζει πολύ καλά, ότι οι πλειστηριασμοί και τώρα και πάντα θα διενεργούνται αποκλειστικά από τους ίδιους σύμφωνα «με όλα πρωτόκολλα και τους νόμους…εγχώριους και Ευρωπαϊκούς».

Τι αλλάζει όμως με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και τι θα γίνει με την λαϊκή στέγη και γιατί πρέπει σύσσωμη η κοινωνία, οι φορείς, οι συλλογικότητες να αντισταθούν για να μην περάσουν;

Μόνο το γεγονός ότι οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί είναι μνημονιακό προ απαιτούμενο, φτάνει για να εναντιωθούμε σε αυτούς. Αρκεί που ζητούν την εφαρμογή τους δανειστές, τραπεζίτες και το ΤΧΣ. Σε αντίθεση με όσα ισχυρίζονται, σε αυτούς τους πλειστηριασμούς, η διαφάνεια θα είναι περιορισμένη έως ελάχιστη, αφού μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας στερείται πρόσβασης στο ιnternet ή αγνοεί τον χειρισμό Η/Υ (Μόλις 7 στα 10 νοικοκυριά έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ). Όμως και αυτά στα στοιχεία είναι σχετικά, αφού τα αυξημένα ποσοστά του 70% βρίσκονται στις μεγαλουπόλεις, ενώ στην περιφέρεια το αντίστοιχο ποσοστό μειώνεται στο 40% και στις αγροτικές περιοχές πέφτει στα τάρταρα του μόλις 25% ). Ακόμη όμως και εκείνος που θα έχει πρόσβαση, θα μπερδεύεται στο λαβύρινθο των αναρτήσεων (αρχικών, επαναληπτικών, συμβολαιογράφων, δικαστικών επιμελητών κ.α).

Ο κύριος στόχος που κρύβεται όπως ανάφερα ήδη, είναι η απαλλοτρίωση της λαϊκής περιουσίας, της λαϊκής στέγης από ισχυρά οικονομικά funds του εξωτερικού αφού στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς θα μπορούν να παίρνουν μέρος και από το εξωτερικό. Έχοντας ήδη καταργήσει στην προδικασία του πλειστηριασμού, την φυσική ενημέρωση του οφειλέτη, από τον δικαστικό επιμελητή με ενημερωτικό έγγραφο, θα έρχεται ο ηλεκτρονικός πλειστηριασμός και χωρίς να το πάρει κανένας χαμπάρι θα χάνεις το σπίτι σου. Χωρίς καμιά δυνατότητα πραγματικής – κινηματικής αντίδρασης από τον Λαϊκό παράγοντα (όπως συμβαίνει τώρα με το μπλόκο στα Ειρηνοδικεία).

Όλες οι ενυπόθηκες κατοικίες, οι περισσότερες από τις οποίες αφορούν σε κατοικίες που στεγάζεται το όνειρο των εργαζομένων ή και των μικροεπιχειρηματιών που για να πάρουν ένα δανειάκι για το μαγαζάκι τους, έβαλαν υποθήκη το σπίτι που έμεναν, θα εκπλειστηριαστούν με μια γρήγορη και αδιαφανή διαδικασία και με ελάχιστη δυνατότητα νομικής άμυνας. Ο πολίτης- οφειλέτης απροστάτευτος στην μέγγενη του κέρδους του τραπεζικού κεφαλαίου. Ο οφειλέτης ΑΝΕΡΓΟΣ, ο οφειλέτης ΑΣΤΕΓΟΣ.

Ας μην προφασίζονται τις ματαιώσεις των πλειστηριασμών δήθεν βιομηχανικών ακινήτων και οφειλών «πτωχευμένων» καπιταλιστών. Το κίνημα και οι συλλογικότητες ουδέποτε προστάτευε τα ακίνητα των καπιταλιστών, δεν προστατεύει τα λαμόγια. Κάτι τέτοιο μόνο ο Σώρας και η Χρυσή Αυγή το προσπαθούσε !

Ο στόχος λοιπόν κεφαλαίου – θεσμών - κυβέρνησης είναι…σε πρώτη φάση η βελτίωση της θέσης των τραπεζών που θα εξυπηρετήσουν «επιτέλους» τα κόκκινα δάνεια, από τα εκπλειστηριάσματα, στην συνέχεια η απόκτηση της λαϊκής κατοικίας από οικονομικά ισχυρούς…και η ενοικίασή της στους ίδιους τους πρώην ιδιοκτήτες της.Σε όσοι έχουν την δυνατότητα να πληρώνουν νοίκι. Οι υπόλοιποι χωρίς δικαιώματα, άστεγοι ή φιλοξενούμενοι, αιχμάλωτοι και αδύναμοι να αντιδράσουν ας μετεξελιχθούν σε λούμπεν προλεταριάτο παντελώς ακίνδυνο για το σύστημα και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ένας ακόμη στόχος τους ίσως είναι και ο σχεδιασμός απόκτησης ολόκληρων υποβαθμισμένων λαϊκών συνοικιών με το ξεσπίτωμα μαζικά των κατοίκων τους (με πλειστηριασμούς και αγορές) και η μετατροπή τους σε αναβαθμισμένες χρήσεις σε μερικές δεκαετίες.

Οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί δεν πρέπει να περάσουν.

Η λαϊκή κατοικία πρέπει να προστατευθεί με κάθε τρόπο, Μάλλον ο μοναδικός είναι να γίνει κτήμα του μαζικού λαϊκού κινήματος (αυτού που υπάρχει) και όχι μόνο «εξειδικευμένων» συλλογικοτήτων.

Σε κάθε κλάδο, σε κάθε Δήμο, σε κάθε σωματείο σε κάθε πολιτιστικό σύλλογο ή σύλλογο γονέων επιβάλλεται να φτιαχτεί μια επιτροπή που θα σηκώνει το θέμα και θα κινητοποιεί διαρκώς τους πολίτες, για την νομοθετική απαγόρευση της κατάσχεσης της λαϊκής στέγης για οφειλές των εργαζομένων, ανέργων, φτωχοποιημένων μικρο επιχειρηματιών προς τις τράπεζες και τους φορείς του δημοσίου.

Ας κάνουν μετά όπως γουστάρουν τους πλειστηριασμούς τους (αφού θα αφορούν μόνο ιδιωτικές οφειλές), ηλεκτρονικά ή με τελάλη! Αρκεί σε κάθε περίπτωση να ενημερώνεται με φυσικό τρόπο ο οφειλέτης μέσω του αρμόδιου οργάνου!