Αν οι νόμοι δεν μπορούν να προστατέψουν τον Υμηττό, μπορούμε όλοι και όλες εμείς!

Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα (Λαμπηδόνα)

Ενώ ακόμα πλανάται στον αέρα η μυρουδιά του καμένου δάσους από την τελευταία πυρκαγιά το 2015 στον Καρέα κι ενώ όλοι εμείς αναζητούμε τρόπους για την αποτελεσματική κι απόλυτη προστασία των δασικών εκτάσεων που έχουν απομείνει στον Υμηττό και την ανακοπή της περιβαλλοντικής καταστροφής που συντελείται, το τελευταίο διάστημα κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους κάνοντας βόλτες στα αποκαΐδια: μέσα στον Νοέμβρη κάτοικοι και συλλογικότητες του Καρέα, την τελευταία στιγμή σταμάτησαν αυθαίρετες οικοδομικές εργασίες καταπατητών στην καμένη κι αναδασωτέα έκταση πίσω από το «αμαρτωλό» οικοδομικό τετράγωνο 524.

Είναι όλοι αυτοί που συντονισμένα εδώ και χρόνια, θεωρώντας τον Υμηττό τζάμπα χώρο-ανεκμετάλλευτη φτηνή γη – «εκτός σχεδίου» οικόπεδο, «οικειοποιούνται» τις δημόσιες εκτάσεις για να επενδύσουν, να κατασκευάσουν, να περιφράξουν, να «αξιοποιήσουν». Είναι όλοι αυτοί που εδώ και τρία χρόνια έχουν προσφύγει δικαστικά κατά του υπάρχοντος Προεδρικού Διατάγματος για τον Υμηττό (ΠΔ 187/11), όχι για να βελτιώσουν προς το αυστηρότερο τις νομοθετικές προστατευτικές διατάξεις όπως επίμονα ζητάει από την άλλη μεριά το κίνημα των πολιτών, αλλά για να τις καταργήσουν και να νομιμοποιήσουν αυθαίρετους οικισμούς αλλά και δημοτικές εγκαταστάσεις σε δάση σε όλους τους όμορους δήμους με τον Υμηττό.

Δήμοι, εκκλησία, κράτος, επιχειρηματίες και ιδιώτες αξιοποιώντας τις αντιδασικές ρυθμίσεις της νομοθεσίας και παραβιάζοντας τις όποιες προστατευτικές, μέσα από νομότυπες ή και παράνομες διαδικασίες επεκτείνουν την αυθαίρετη δόμηση μέσα στο δάσος, τσιμεντοποιούν τον Υμηττό όλο και ψηλότερα είτε με οικιστικές επεκτάσεις είτε με «κοινωφελείς» εγκαταστάσεις, ιδιωτικές και δημόσιες (εκπαιδευτήρια, κλινικές, αναψυκτήρια, σχολεία, χώροι απόθεσης/μεταφόρτωσης απορριμμάτων κλπ).

Ειδικά η δημοφιλής τακτική της τοπικής και κεντρικής εξουσίας να αντιπαραθέτει μια σημαντική κοινωνική ανάγκη (αυτή των κοινωφελών κτηρίων, σχολείων, γηπέδων κλπ) με μια εξίσου σημαντική (αυτή της προστασίας κι αναβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος κι ειδικά του Υμηττού που είναι πλέον ένας από τους λίγους φυσικούς πνεύμονες της Αθήνας) μόνον οργή μπορεί να μας προκαλεί. Όχι μόνο γιατί είναι υποκριτική -μιας κι έχει αποδειχτεί ότι αυτά τα ίδια κτήρια μπορούν να ιδιωτικοποιηθούν, να παραχωρηθούν ή και να πωληθούν- αλλά και γιατί είναι όλο και πιο πολύ εμφανή μέσα στον οικιστικό ιστό τα εγκαταλειμμένα από ιδιώτες και κράτος ακίνητα που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για δημόσιες- κοινωνικές ανάγκες.

Αυτήν την περίοδο στον Βύρωνα τέθηκε για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο πρόταση που προτείνει:

- μεταφορά του υπάρχοντος στον Κουταλά παράτυπου σταθμού μεταφόρτωσης απορριμμάτων πιο ψηλά, σε ανενεργό λατομείο στην Α' Ζώνη απόλυτης προστασίας του Υμηττού (νταμάρια του Πολύδωρα) με τις απαραίτητες συνοδευτικές εγκαταστάσεις στέγασης των υπηρεσιών και του εξοπλισμού,.

- νομιμοποίηση αυθαίρετων ή και νομότυπων δημοτικών εγκαταστάσεων που σήμερα βρίσκονται μέσα στη Α΄ Ζώνη απόλυτης προστασίας

- τροποποίηση επί το αρνητικότερο των δασικών Α΄ και Β΄ Ζωνών προστασίας του Υμηττού (του Π.Δ.187/11) εντάσσοντας στο γενικό πολεοδομικό σχέδιο του Δήμου σε τρεις οικιστικές περιοχές (Καρέας, Μεταμόρφωση, Αναπηρικά) ιδιοκτησίες που έχουν «εκκρεμότητες» με τις δασικές εκτάσεις και βρίσκονται μέσα στις παραπάνω ζώνες.

Τα παραπάνω αποτελούν πρόταση τροποποίησης επί το αρνητικότερο-κατάργησης του Προεδρικού Διατάγματος 187/11 περί προστασίας του Υμηττού, ενισχύουν κι ενθαρρύνουν τις επεκτάσεις του υπάρχοντος οικιστικού ιστού σε βάρος των δασικών εκτάσεων, νομιμοποιούν χωρίς σκέψη όλες τις μέχρι σήμερα αυθαιρεσίες δήμου και ιδιωτών και άρα προτρέπουν στο να επεκτείνονται αυτή η συμπεριφορά και η φιλοσοφία στο διηνεκές. Στην ουσία αυτή η πρόταση εναρμονίζεται με τις προσφυγές για την κατάργηση του Π.Δ. για παρόμοιους λόγους, που έχουν κάνει μια σειρά δήμων και ιδιωτών.

Ως Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα:

· Ζητάμε τη συνολική απόσυρση της πρότασης της τεχνικής υπηρεσίας του Δήμου Βύρωνα και την έναρξη ενός ουσιαστικού δημόσιου διαλόγου με τρόπο που να εμπλέκει ενεργά και αποφασιστικά τους κατοίκους και τις συλλογικότητες της περιοχής μας, τόσο για το ζήτημα της χωροθέτησης του σταθμού μεταφόρτωσης και της διαχείρισης των απορριμμάτων (ανακύκλωση, κ.ά.) όσο και για το Π.Δ. 187/11 και συνολικά για την ανάγκη εφαρμογής μιας αυστηροποιημένης ως προς την προστασία και πιο αποτελεσματικής νομοθεσίας για τον Υμηττό.

· Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στη μεταφορά οποιονδήποτε νέων «κοινωφελών» και μη δημοτικών εγκαταστάσεων στο βουνό αλλά και σε οποιαδήποτε νέα οικιστική επέκταση στον Υμηττό. Επιπλέον, ζητάμε να απομακρυνθούν άμεσα οι ασύμβατες κι επικίνδυνες για το δάσος εγκαταστάσεις στην Α΄ ζώνη (στρατόπεδα, βενζινάδικα, εμπορικά καταστήματα κ.ά.)

· Απαιτούμε να παγώσουν άμεσα όλες οι διοικητικές αποφάσεις πολεοδομικής φύσης που δίνουν άδειες οικοδόμησης κλπ σε δασικές περιοχές, εν όψει μάλιστα και της νομοθετικής εκκρεμότητας του Π.Δ. 187/11.

· Θεωρούμε ότι πρέπει να ανατραπούν μια σειρά από αντιδασικές νομοθετικές ρυθμίσεις μνημονιακής και μη υποχρέωσης ( Ν. 4280/14 με τον οποίο δημόσιες δασικές εκτάσεις παραδίδονται στα τουριστικά- ενεργειακά- μεταλλευτικά συμφέροντα, Ν.4407/16 που παραχωρεί τα πρώην στρατόπεδα στο ΤΑΙΠΕΔ για πώληση, δόμηση ή ενοικίαση, Ν.4178/13 για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων, Υπ. Απόφαση /2016 που εξαιρεί από την ανάρτηση των δασικών χαρτών τις περιοχές «οικιστικών πυκνώσεων»- αυθαίρετης δόμησης, κλπ).

· Υπερασπιζόμαστε τον δημόσιο-κοινωνικό χαρακτήρα των δασικών εκτάσεων του Υμηττού, σε αυτή την κατεύθυνση να εφαρμοστούν καθολικά οι δασικοί χάρτες αλλά και το δασολόγιο έτσι ώστε να επιλυθούν οι ιδιοκτησιακές αμφισβητήσεις.

· Επαγρυπνούμε κι αντιστεκόμαστε σε νέα φαραωνικού τύπου έργα (έχει ήδη ανοίξει συζήτηση για νέους αυτοκινητοδρόμους στον Υμηττό συνδυασμένους με την επένδυση στο Ελληνικό).

· Καλούμε όλους τους κατοίκους και τις συλλογικότητες του Βύρωνα να αντισταθούμε ενεργά σε οποιαδήποτε προσπάθεια για «εκμετάλλευση-αξιοποίηση» του ορεινού όγκου του Υμηττού, οποιαδήποτε αλλαγή χρήσης και υποβάθμιση του φυσικού του οικοσυστήματος. Το δικαίωμα και η υποχρέωση της προστασίας του βουνού είναι υπόθεση όλων μας, δεν την εκχωρούμε σε κανέναν για να αποφασίζει για μας χωρίς εμάς.