Στην υπηρεσία του τραπεζικού κεφαλαίου κράτος, κυβερνήσεις, ΕΕ, ΔΝΤ!

 Άρθρο της Μαρίας Ξιφαρά, Μέλους του ΔΣ Συλλόγου Υπαλλήλων Εθνικής Τράπεζας από την Πρόταση Προοπτικής ΕΤ. Η Πρόταση Προοπτικής ΕΤ παρακολουθεί τις συσκέψεις του Συντονισμού Συλλογικοτήτων Αττικής και στηρίζει τις δράσεις του.

Τους τελευταίους μήνες όλο και περισσότερα στοιχεία έρχονται στο φως της δημοσιότητας αποδεικνύοντας το προφανές: οι τράπεζες έχουν προνομιακή μεταχείριση ως βασικός πυλώνας λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος. Έτσι, στην «ποδιά» τους θυσιάζονται στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, παραβιάζονται κατάφωρα συντάγματα και νόμοι ή τροποποιούνται σε όφελος των τραπεζών. Μπορεί εργαζόμενοι και συνταξιούχοι να πετιούνται στον Καιάδα σε όλο τον κόσμο, οι τράπεζες, παρασιτικά πλέον αρκετές φορές, διασώζονται και στηρίζονται με σκανδαλώδη τρόπο που βαφτίζεται νόμιμος κι αναγκαίος, ώστε να επιστρέψουν στην κερδοφορία και να στηρίξουν με τη σειρά τους άλλους κλάδους του κεφαλαίου.

Γη και ύδωρ στους τραπεζίτες και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Τα στοιχεία αποδεικνύουν το πάρτι της προηγούμενης δεκαετίας για το ελληνικό τραπεζικό κεφάλαιο, με τη στήριξη όλων των κυβερνήσεων και του σάπιου πολιτικού συστήματος. Η έκθεση Φεβρουαρίου της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών αναφέρει χαρακτηριστικά: «καθόλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000 το ελληνικό σύστημα υπήρξε κερδοφόρο».

Η έκθεση της ΕΕΤ αποκαλύπτει το μεγάλο σκάνδαλο της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών με το 3^ο μνημόνιο και το δόγμα του «Μένουμε Ευρώπη», που στήριξαν όλα τα συστημικά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ). Ενώ το 62% (32 δις) της συνολικής κεφαλαιακής ενίσχυσης προήλθε από το ελληνικό δημόσιο (ΤΧΣ) και μόλις το 38% (19,7 δις) προήλθε από κεφάλαια ιδιωτών, μετά την ανακεφαλαιοποίηση οι ιδιώτες βρέθηκαν να κατέχουν το 71% και το ελληνικό δημόσιο μόλις το 29%! Αυτοί που ξορκίζουν το πέρασμα των τραπεζών σε δημόσια ιδιοκτησία, αποφάσισαν να τις κρατήσουν οι «ιδιώτες», με τα χρήματα των φορολογουμένων όμως, έτσι ώστε αυτοί να επωφεληθουν από την επιστροφή τους στην κερδοφορία! Και οι «ιδιώτες» δεν είναι άλλοι από τα μεγάλα κεφάλαια, funds, ντόπια και ξένα, που κατέχουν πλέον την πλειοψηφία των τραπεζικών μετοχών, καθώς με τις διαδοχικές ΑΜΚ των τελεταίων ετών χιλιάδες μικρομέτοχοι έχασαν τις μετοχές και τα χρήματά τους, σε μια μεγάλη αναδιανομή-κλοπή χρήματος αντίστοιχη του Χρηματιστηρίου του 1999.

Στα χνάρια των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ βαδίζει και σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, νομοθετώντας όπως προτάσσει το τραπεζικό κεφάλαιο, στηρίζοντας όλες τις επιλογές του και μην ασκώντας κανέναν απολύτως έλεγχο, πετώντας τα βάρη στο λαό. Η τοκογλυφική δραστηριότητα των τραπεζών έχει οξυνθεί. Τα επιτόκια καταθέσεων είναι πια μηδενικά, οι προμήθειες αυξάνονται για καθετί, δεν υπάρχει καμιά ευνοϊκή ρύθμιση σε δάνεια για ανέργους, χαμηλόμισθους, συνταξιούχους, ενώ τα επιτόκια για στεγαστικά δάνεια είναι εξαιρετικά υψηλά. Έτσι, καταγράφεται ήδη «επιστροφή σε οργανική κερδοφορία το 2016 (κέρδη προ φόρων 249 εκ. το 9μηνο), Η δεύτερη μεγαλύτερη κερδοφορία των ελληνικών τραπεζών καταγράφηκε το 2008, μερικούς μήνες μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers (2,5 δις ευρώ!)...Ακόμα και το 2009, στην κορύφωση της κρίσης, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα παρέμεινε κερδοφόρο», σύμφωνα με την έκθεση της ΕΕΤ.

Κυνικά ομολογούν ότι μετά τα υπερκέρδη που οι τραπεζίτες καρπώθηκαν την προηγουμενη δεκαετία και με μαγικό τρόπο εξαφανίστηκαν, αμέσως με το ξέσπασμα της κρίσης απαίτησαν τις όποιες ζημιές να τις φορτωθεί η ελληνική εργατική τάξη με μνημόνια και μέτρα.

Και σήμερα νομοθετούν ξανά υπέρ των τραπεζών:

• Προχωρούν στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, αφού πρόλαβαν να άρουν ακόμη και την προστασία της πρώτης κατοικίας. Σπίτια ανέργων, μισθωτών, συνταξιούχων που είδαν το εισόδημά τους να συντρίβεται, οικόπεδα και χωράφια φτωχών αγροτών, θα βγουν στο σφυρί από funds και τράπεζες. Δεν εξαιρούνται ούτε όσοι έχουν προσφύγει στο ν. 3869 (Κατσέλη), μετά τον αναθεωρημένο νόμο του 2015, και χαρακτηριστούν μη συνεργάσιμοι. Διώκουν τους αγωνιστές του κινήματος κατά των πλειστηριασμών, που κατάφεραν με μεγάλες κινητοποιήσεις να αποτρέψουν τους πλειστηριασμούς σπιτιών απόρων, ανέργων, πολυτέκνων.
• Ψήφισαν το νομοσχέδιο για εξωδικαστικό συμβιβασμό των χρεών των εταιρειών, για να δώσουν νέα χείρα βοηθείας σε χιλιάδες μεγάλες επιχειρήσεις μέχρι και πτωχευμένες(!), κουρευοντας δάνεια εκατομμυρίων ευρώ αλλά και οφειλές προς δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία. Έτσι, εξυγιάνουν τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών από τη μία, και ταυτόχρονα σε μια προκλητική παρέμβαση υπέρ του κεφαλαίου επιβραβεύουν τις μεγάλες επιχειρήσεις που χρωστούσαν στην εφορία και στο ΙΚΑ.
• Προανήγγειλαν άμεσα νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσυνης που θα προβλέπει την ασυλία των τραπεζικών στελεχών, ώστε να έχουν το ελεύθερο να διαγράφουν δάνεια μεγαλοεπιχειρηματιών χαρίζοντάς τους εκατομμύρια χωρίς να είναι υπόλογοι στην κοινωνία, αλλά και να πωλούν και να μεταβιβάζουν «κόκκινα» δάνεια. Αντί να αποδώσουν ευθύνες, μέχρι και ποινικές διώξεις, για κάθε λογής θαλασσοδάνεια που χορήγησαν οι τράπεζες, θεσπίζουν το ακαταδίωκτο, σε άλλο ένα «χτύπημα της διαπλοκής». Ο ΣΕΒ ζητάει να έχουν ασυλία και τα στελέχη του δημοσίου, ώστε να διαγράφουν τα χρέη των επιχειρηματιών προς το δημόσιο.
• Προώθησαν με τροπολογία στο νόμο του 2014, της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, την επέκταση του αναβαλλόμενου φόρου για 20 χρόνια (!) όπως ζητούσαν οι τραπεζίτες, ενώ από την άλλη νομοθετούν νέα μείωση του αφορολόγητου για χαμηλόμισθους και συνταξιουχους. Αυτή η τροπολογία δίνει σκανδαλώδη φορολογική βοήθεια κάποιων δις μέσω του συμψηφισμού ζημιών από διαγραφές «κόκκινων» δανείων, εκχώρησης σε funds, με φόρους, που θα καταβάλλει το δημόσιο, δηλαδή και πάλι οι φορολογούμενοι! Να αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι το 2014 οι τράπεζες ωφελήθηκαν κατά 2,5 δις από τον αναβαλλόμενο φόρο.
• Υποχρεώνουν την απόκτηση POS και επιβάλλουν τις ηλεκτρονικές συναλλαγές που ναι μεν είναι αναγκαία για τη φοροδιαφυγή, ωστόσο στόχος τους είναι να δοθεί νέα ρευστότητα στις τράπεζες, ενώ τα μηχανήματα και οι προμήθειες παραμένουν πανάκριβα από τις τράπεζες για μικρομεσαίους και αυτοαπασχολούμενους.
• Νομοθέτησαν (4354/2015 και 4389/2016) την ίδρυση Εταιρειών Διαχείρισης και Απόκτησης απαιτήσεων και την πώληση σε αυτές των μη εξηπηρετούμενων δανείων, αλλά και των ενήμερων. Έτσι, π.χ., έδωσαν τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων των 16 υπό εκκαθάριση τραπεζών σε μία μόνο εταιρεία (PQH Ενιαία Ειδική Εκκαθάριση), ενώ η Τράπεζα Ελλάδος ξεκίνησε να δίνει άδειες σε εταιρείες διαχείρισης που συστήνουν οι τράπεζες εσωτερικού κι εξωτερικού, και σχετίζονται με ξένα funds, να βάλουν χέρι στα «κόκκινα» δάνεια και να διαχειριστούν με μεγάλη κερδοφορία χαρτοφυλάκια δισεκατομμυρίων (Pillarstone, Actua, Atlas κ.λπ.). Η πώληση πακέτων «κόκκινων» δανείων, στεγαστικών και καταναλωτικών, και η διαχείρισή τους από τα κοράκια των funds θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες για εκατοντάδες χιλιάδες μικροδανειολήπτες, σνταξιούχους, ανέργους, μισθωτούς.
• Προωθούν με ανακοίνωση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ Δραγασάκη κοινές επιτροπές(!) κυβέρνησης και εκπροσώπων των τραπεζών, για ακόμη καλύτερη συνεργασία μεταξύ τους.

Οι τραπεζίτες με τη σειρά τους ανταποδίδουν τη στήριξη, με εκκλήσεις να κλείσει άμεσα η αξιολόγηση με όποιο κόστος, δηλαδή να ψηφιστούν τα αντεργατικά μέτρα (δηλώσεις Στουρνάρα, Σάλλα, Θωμόπουλου κ.λπ.). Ο ΣΕΒ, με μια θρασύτατη και προκλητική παρέμβαση στις 20/3, ζητούσε, μεταξύ άλλων διατάξεων υπέρ των επιχειρηματιών, στο νομοσχέδιο για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό να υπάγονται απευθείας στο άρθρο 99 οι μεγάλες επιχειρήσεις με χρέη πάνω από 2 εκ. ευρώ! Θυμόμαστε αρκετές εταιρείες που προσέφυγαν στο εν λόγω άρθρο, αφήνοντας τους εργαζόμενους στο δρόμο...

Την ίδια στιγμή, οι τράπεζες εμφανίζονται προκλητικές στην προώθηση της ταξικής πολιτικής μέσω της δανειοδότησης. Τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι τα δάνεια προς τις μεγάλες επιχειρήσεις είναι ο μεγάλος όγκος των «κόκκινων» δανείων: οι τράπεζες δάνειζαν το κεφάλαιο με χαριστικούς όρους, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι λαμβάνουν στεγαστικό δάνειο με μεγάλα επιτόκια, δεν έχουν καμία διαγραφή ούτε σήμερα κ.λπ. Ο ίδιος ο Δ/νων Σύμβουλος της ΕΤΕ Λ. Φραγκιαδάκης, στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ, είχε αναφέρει ότι η Τράπεζα μπορούσε να δανειοδοτεί επιχειρήσεις και επιχειρηματίες υψηλού βεληνεκούς, οι οποίοι υποτίθεται θα «γεννούν» νέο χρήμα για να αποπληρώσουν τα δάνεια, «χωρίς να είναι θέσφατο η λήψη εξασφαλίσεων, ουτε λαμβάνοντας προσωπικές εγγυήσεις»! Έτσι, προέκυψαν σε όλες τις τράπεζες τα δάνεια 40 εκ. προς τον όμιλο Αλαφούζου χωρίς καμιά εγγύηση, τα δάνεια αρκετών εκατομμυρίων ευρώ Καλογρίτσα στην Αττικής, τα φέσια του Μαρινόπουλου, τα δάνεια των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, τα δάνεια προς εφοπλιστές, και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

Ο κόσμος το ’χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι, είναι η παροιμία που ταιριάζει στα τραπεζικά ιδρύματα: τα σκάνδαλα με τα μεγάλα επιχειρηματικά δάνεια που έδιναν σωρηδόν, εκατομμύρια ευρώ δανεικά κι αγύριστα, σε πλήρη διαπλοκή με το πολιτικό σύστημα και μεγάλους επιχειρηματίες, καλείται να τα πληρώσει ο ελληνικός λαός, με μέτρα – μνημόνια – δάνεια, ακόμα και με το ένα και μοναδικό του σπιτάκι.

Τραπεζοκεντρική αποδεικνύεται η περίφημη «ευρωπαική κουλτούρα»

Πρόσφατη έρευνα της εταιρείας Transnational Institute που βγήκε στη δημοσιότητα τον Φλεβάρη με τίτλο "The Bail Out Business" («Η επιχείρηση διάσωσης»), επιβεβαίωσε ότι από όταν ξέσπασε η καπιταλιστΜαρία Ξιφαρά, Μέλος ΔΣ Συλλόγου Υπαλλήλων Εθνικής Τράπεζας από την Πρόταση Προοπτικής Εθνικής Τράπεζας. ική κρίση, στα χρόνια 2008-2015, έχουν διατεθεί από τις ευρωπαϊκές χώρες-μέλη της ΕΕ 747 δισ. ευρώ (για κεφάλαια-ρευστότητα) και επιπλέον 1,2 τρις ως εγγυήσεις, για να διασωθούν οι τράπεζές τους! Με την κατεύθυνση της ΕΕ φυσικά, όπως παραδέχεται κυνικά η έρευνα. Αν λάβουμε υπόψιν τα επιπλέον δις που δόθηκαν στην Ιταλία το 2016 για τη Monte dei Paschi, ο λογαριασμός ανεβαίνει συνεχώς. Αυτά τα χρήματα, για να μοιραστούν απλόχερα στις τράπεζες, από κάπου κλάπηκαν, ή αφαιρέθηκαν, και γίνεται αντιληπτό από πού. Οι αιτίες για τις τρύπες των τραπεζών, όταν την προηγούμενη δεκαετία η κερδοφορία τους χτύπαγε ρεκόρ, αναζητούνται στους ίδιους τους τραπεζίτες και τους άλλους κεφαλαιοκράτες που «ροκάνισαν» εκατομμύρια ευρώ και σίγουρα όχι στους φτωχοποιημένους λαούς.

Κι ενώ οι λαοί την πληρώνουν με τα αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα, κάποιοι βγαίνουν προκλητικά κερδισμένοι. Στην ίδια έρευνα αποκαλύπτεται ότι οι τέσσερις μεγάλες πολυεθνικές ελεγκτικές εταιρείες (PricewaterhouseCoopes, Ernst & Young, Deloitte και KPMG), που έκαναν ελέγχους και παρήχαν αυτές τις συμβουλές στις τράπεζες –παρότι πολλές μελέτες αποδείχθηκαν εντελώς λάθος– κέρδισαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Ταυτόχρονα, σε έκθεση που δημοσίευσε τον Ιανουάριο του 2017 η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή, προκύπτει ότι υπήρχε αύξηση των αποδοχών των τραπεζικών στελεχών στην Ευρώπη κατά 33% το 2015! Τα golden boys των τραπεζών με αποδοχές πάνω από ένα εκατομμύριο αυξήθηκαν από 3.865 το 2014 σε 5.142 το 2015. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ήταν ένας Γερμανός τραπεζίτης, που το 2015 έλαβε 14 εκ. ευρώ. Ήταν επικεφαλής της Aereal Bank, η οποία επίσης διασώθηκε με μεγάλη κρατική επιχορήγηση!

Το «μάρμαρο» πληρώνουν και οι τραπεζοϋπάλληλοι

Τα σχέδια αναδιάρθρωσης των τραπεζών προέβλεπαν και την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων που έχει εδώ και χρόνια δρομολογηθεί.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΕΤ, από το 2009 ως το καλοκαίρι του 2016, χάθηκαν 19.067 θέσεις εργασίας στις τράπεζες (μείωση κατά 29%), ενώ αν συνυπολογίσουμε και τις εθελούσιες που έγιναν σε Alpha Bank, Eurobank, Πειραιώς και Εθνική το τελευταίο 6μηνο του 2016, η μείωση προσωπικού ξεπερνά τις 21.000 θέσεις εργασίας, ποσοστό 32% σε 7 χρόνια! Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας έχουν κατακλύσει τις τράπεζες με τη συμβολή των εθελουσιών, με τουλάχιστον 3.300 να εργάζονται ως ενοικιαζόμενοι από άλλες εταιρείες, και χιλιάδες να εργάζονται με άλλες εργασιακές σχέσεις (συμβασιούχοι, ατομικές συμβάσεις, μπλοκάκια, πρακτική κ.λπ.). Οι μειώσεις μισθών μέσω κλαδικής και επιχειρησιακών συμβάσεων έχουν ξεπεράσει το 25%, οι απλήρωτες υπερωρίες είναι χιλιάδες, με την καταστρατήγηση του ωραρίου σε καθημερινή βάση, μέχρι και οι κανονισμοί εργασίας παραβιάζονται, ενώ η εντατικοποίηση κυριαρχεί. Η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών χρησιμοποιείται αντί για την εύλογη μείωση του χρόνου εργασίας ώστε να δουλεύουν περισσότεροι και λιγότερο, για τη μείωση θέσεων εργασίας και την παγίωση ελαστικών εργασιακών σχέσεων, με κλείσιμο καταστημάτων, λειτουργία e-branch καταστημάτων με ωράρια και ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, εκτός συλλογικών συμβάσεων.

Κι όλα αυτά, όταν τα μεγαλοστελέχη των τραπεζών απολαμβάνουν ακόμη παχυλούς μισθούς – πρόκληση για την κοινωνία και την πλειοψηφία των τραπεζουπαλλήλων, και μια ομάδα golden boys μετακινείται μεταξύ των τραπεζών «χτίζοντας βιογραφικό» και αποκομίζοντας «τρελές» απολαβές. Με τη στήριξη συχνά της κυβέρνησης, όταν π.χ. για το 2017 αυξήθηκαν οι αποδοχές του Διευθύνοντος Συμβούλου του ΤΧΣ σε 270.000 ευρώ ετησίως!

 

Ο εργοδοτικός συνδικαλισμός στηρίζει τις επιλογές των τραπεζιτών

Απόλυτη στήριξη στα σχέδιά τους έχουν βρει οι τράπεζες από τη συντριπτική πλειοψηφία του συνδικαλιστικού κινήματος, σε επίπεδο ΟΤΟΕ αλλά και πρωτοβάθμιων Συλλόγων. Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, τα Σωματεία Alpha Bank και Eurobank, τα τελευταία δύο χρόνια και με τη σύμπλευση των νεοκυβερνητικών δυνάμεων της Ριζοπαστικής Παρέμβασης στην ΟΤΟΕ, συνεχίζουν να στηρίζουν όλες τις παραπάνω επιλογές του 3^ου μνημονίου όσον αφορά το τραπεζικό σύστημα, ταυτίζοντας τα συμφέροντα των εργαζόμενων με τα συμφέροντα των τραπεζιτών, αρνούμενοι να συμβάλουν σε πανεργατικό κοινωνικό μέτωπο, προσφέροντας πλήρη εργασιακή ειρήνη χωρίς ψήγμα απεργίας, αγώνα, διατάραξης δήθεν των τραπεζικών λειτουργιών.

Μετά την πανστρατιά υπέρ της ΑΜΚ ΕΤΕ της Διοίκησης Αράπογλου από το ΣΥΕΤΕ το 2013, την πλήρη στήριξη στη Διοίκηση της Τράπεζας Ελλάδος από το ΣΥΤΕ, την υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης-σφαγής από το Σύλλογο Τράπεζας Αττικής, με γνώμονα πάνω από όλα την αυθυπαρξία της τράπεζας και τη μη προκήρυξη απεργίας στην ευθεία απειλή 14 απολυσεων, την ανοιχτή στήριξη του ΝΑΙ και του Μένουμε Ευρώπη από τα σωματεία Alpha Bank και Eurobank αλλά και την ΟΤΟΕ, η πλειοψηφία του συνδικαλιστικού κινήματος βάζει πλάτη σήμερα στην καταλήστευση των φορολογουμένων για να επιβιώσει το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα, μην καταγγέλλοντας ούτε λεκτικά τα μέτρα που λαμβάνονται ενάντια στην πρώτη κατοικία με πλειστηριασμούς κ.λπ., τη φοροεισπρακτική λειτουργία μέσω κατασχέσεων μισθών-συντάξεων, την παρέλαση μιας συγκεκριμένης ομάδας Ελλήνων και ξένων golden boys από τις διοικήσεις και σημαντικές θέσεις των τραπεζών. Ταυτόχρονα, συναινούν χωρίς αντιδράσεις στα σχέδια των τραπεζών όσον αφορά το προσωπικό και τις εργασιακές σχέσεις με υπογραφή συλλογικών συμβάσεων με μειώσεις μισθών και χωρίς καν ρήτρα μη απολύσεων, με ανοχή στην ύπαρξη χιλιάδων ελαστικά εργαζόμενων και άρνηση ένταξης στα σωματεία μας, αποδοχή των προγραμμάτων εθελουσιών και της μείωσης χιλιάδων θέσεων εργασίας, σιωπή στην παραβίαση κανονισμών εργασίας και ωραρίου, αποδοχή τελικά στο νέο μοντέλο τραπεζοϋπάλληλου: φθηνός και ελαστικοποιημένος, πωλητής τραπεζοασφαλιστικών προϊόντων, έρμαιο μιας αέναης στοχοθεσίας.

Υπάρχει και άλλος δρόμος, της ρήξης και διεκδίκησης των αναγκών μας

Τώρα περισσότερο από ποτέ, που αποκαλύπτεται το βάρβαρο πρόσωπο του καπιταλιστικού συστήματος, που ξεγυμνώνονται οι νόμιμοι τοκογλύφοι ζητώντας μας να «πουλήσουμε την ψυχή μας», η μόνη επιλογή είναι να σηκώσουμε το γάντι που μας πετάνε εργοδότες, κυβερνήσεις και τα παπαγαλάκια τους. Να οικοδομήσουμε ένα νέο εργατικό κίνημα που θα διεκδικεί με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας και όχι τα όρια που μας θέτουν τραπεζίτες και σύστημα, που θα θέτει από ταξική και όχι συντεχνιακή σκοπιά τις διεκδικήσεις μας για μια ζωή με αξιοπρέπεια. Ένα εργατικό κίνημα που θα βασίζεται στην ταξική ενότητα και στην εργατική δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων, σε οριζόντιους συντονισμούς πρωτοβάθμιων σωματείων-επιτροπών αγώνα, σε δυναμικούς αποφασιστικούς αγώνες στα χέρια των ίδιων των εργαζόμενων, έξω από τις σημερινές επικρατούσες λογικές της ανάθεσης και των κλειστών γραφειοκρατικών δομών.

Ενάντια στη λογική των αμυντικών αγώνων και των υποχωρήσεων στο όνομα του «υπάρχουν και χειρότερα», αντί να περιμένουμε αν και πότε θα μας πετάξουν κανένα ψίχουλο, μακριά από λογικές ανοχής και παθητικότητας απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία σε μας ή στο διπλανό μας.

Να περάσουμε στην αντεπίθεση για να μη γίνουμε σύγχρονοι δούλοι, οικοδομώντας τις δικές μας συλλογικές και ενωτικές διαδικασίες. Ρεαλιστικό σήμερα είναι να διεκδικήσουμε με βάση τις πραγματικές μας ανάγκες αλλά και τις δυνατότητες της εποχής, προσλήψεις και ριζική μείωση του χρόνου εργασίας λόγω της αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών, ώστε να επιτευχθεί λιγότερη δουλειά - δουλειά για όλους, μείωση της ανεργίας, αυξήσεις στους μισθούς μας και αναδιανομή του πλούτου, ενιαίες εργασιακές σχέσεις – όχι στη χειροτέρευση για τη νεολαία που προσλαμβάνεται, κανείς σύγχρονος δούλος-ενοικιαζόμενος, πραγματική προστασία από απολύσεις, όχι σε υψηλούς μισθούς μεγαλοστελεχών.

Ταυτόχρονα, είμαστε υποχρεωμένοι να μη σιωπούμε στα κακώς κείμενα των τραπεζών, να ταχθούμε με το πλευρό του εργαζόμενου λαού του οποίου είμαστε κομμάτι, να συμπεριλάβουμε και στους δικούς μας άμεσους στόχους το να σταματήσει η καταλήστευση του λαού από το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα, να περάσει υπό δημόσια ιδιοκτησία χωρίς καμία αποζημίωση και να να επιβληθεί δημόσιος-κοινωνικός έλεγχος στις τράπεζες.

Να συμβάλλουμε σε ένα κοινό πανεργατικό μέτωπο πλάι στους εργαζόμενους και απέναντι στους τραπεζίτες. Να παλέψουμε μαζί με όλους τους εργαζόμενους για διαγραφές δανείων σε ανέργους – χαμηλόμισθους, άτοκα στεγαστικά δάνεια σε ευπαθείς ομάδες, να συντονιστούμε με κινήματα κατά πλειστηριασμών για κανένα σπίτι λαϊκό στα χέρια τραπεζίτη-κράτους, προστασία πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς. Να διεκδικήσουμε μαζί με τους χιλιάδες απολυμένους του ιδιωτικού τομέα να μην υπάρχει καμιά ασυλία- στήριξη σε επιχειρηματία που με ζεστό χρήμα δανείων πλούτισε και μετά έκλεισε-απέλυσε, να κατασχεθεί η προσωπική περιουσία του.

Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με πραγματική σύγκρουση και ρήξη με το κεφάλαιο, τους ντόπιους και ξένους δυνάστες μας και τους υποστηρικτές τους, και το σάπιο συνδικαλιστικό κίνημα μαζί. Με ένα ακηδεμόνευτο ταξικό εργατικό κίνημα, με δυναμικούς αγώνες στα χέρια των εργαζόμενων και των γενικών συνελεύσεων, ενάντια σε ό,τι μας κλέβει τη ζωή, για να πάρουμε όλο τον πλούτο που οι ίδιοι παράγουμε στα χέρια μας.